آبادی
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- پهلوی
آوایش[ویرایش]
- /آبادی/
حاصل مصدر[ویرایش]
آبادی
- آباد بودن، عمران، آبادانی، جای آباد، ده، قریه.
- دلیل ترقی و نظم و آبادی آنها را که شما میدانید. «طالبوف»
برگردانها[ویرایش]
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن