آباد‌کردن

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آباد/کردَن/

مصدر فعل متعدی[ویرایش]

آباد کردن

  1. آماده و مناسب کردن زمینی برای زراعت به وسیله فراهم کردن آب، مسطح کردن، و مانند آنها.
    این صحرا ... قابل زراعت و آبادی است، روس‌ها آباد کرده و می‌کنند.‌«حاج سیاح»

برگردان‌ها[ویرایش]

  • انگلیسی:[[]]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن