آتیه

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • عربی

آوایش[ویرایش]

  • /آتیِّه/

صفت[ویرایش]

آتیه

  1. مؤنث آتی ؛ آینده. زمان آینده
  2. (مجاز): وضع و حالت چیزی در زمان آینده، بویژه وضع و حالت خوب یا مناسب.

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین
  • فرهنگ بزرگ سخن