آخشیج
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /آخشیج/
اسم[ویرایش]
آخشیج
- (قدیمی): در نزد قدما، عنصر؛ هر یک از چهار عنصر آتش، هوا، آب، خاک.
- اگر جهان خِرَد خوانیَم رواست که من/ هم آخشیجم و هم مرکزم و هم ارکانم. «مسعودسعد»
- عنصر، هیولی، ضد، مخالف.
برگردانها[ویرایش]
ترجمهها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن