آر

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• عار

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آر/

اسم

آر

1. مخفف آور، آوردن. جزء پسین بعضی از کلمه‌های مرکب، به معنی آورنده.

   پول درآر، نان درآر.

ریشه شناسی۲

• فرانسوی

اسم

1. (ریاضی): واحد اندازه‌گیری سطح معادل صد متر مربع.
2. واحد مقیاس سطح برابر با ۱۰۰ مترمربع.

ریشه‌شناسی۳

• عربی

اسم فاعل

1. پسوند فاعلی و آن به آخر مصدر مرخم سوم شخص مفرد ماضی پیوندد و صفت فاعلی را سازد: خریدار، پرستار، فرماندار.

اسم مفعول

1. (پسوند مفعولی): گرفتار، کشتار.
2. پسوند اسم مصدر و آن در اصل «تار» است در مصادر مختوم به «تن»، و «دار» است در مصادر مختوم به «دن»: گفتار، دیدار، کردار.

---

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی: sr flip flop
• rs flip flop
• rpg language

منابع

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس

زبان دیگر

ریشه لغت

• بهاری

آوایش

• /آر/

اسم

آر

1. (قدیمی): مترادف ننگ، غیرت در زبان فارسی، که اغلب پیرمردها جوانان ولنگار و لاقید را مورد خطاب قرار می‌دادند.

   آرِ یِیِد، ناموسِه قؤئؤد گِؤتِنهَ.

   غیرت را خورده، ناموس را قی کرده.