آرامی

فارسی

ریشه‌ لغت

• پهلوی

آوایش

• /آرامِی/

حاصل مصدر

آرامی

1. آرام بودن، آرام. آسودگی، اطمینان خاطر.

صفت نسبی

آرامی

1. مربوط به قوم آرامی، و زبان آرامی.

---

برگردان‌ها

انگلیسی: Aramaic self possession lull equanimity soothing lenitive

inquietude fidget aramaic dysphoria targum

منابع

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن/ #فرهنگ شمس

زبان دیگر

ریشه لغت

بهاری

آوایش

• /آرا/مَی/

اسم مرکب

آرامَی

1. صرف نظر از مفاهیم زبانی و تمدنی آن، این واژه مفهوم ساده باغ و باغداری را می‌رساند. مَی به معنی تاک انگور است.

   شهروندان این تمدن کهن در پرورش انگور و در تأسیس تاکستان شهره بودند.