آرواره
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /آروارِه/
اسم[ویرایش]
آرواره
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس
زبان دیگر[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- بهاری
آوایش[ویرایش]
- /آر/وارِه/
اسم مرکب[ویرایش]
آرواره
- مترادف غیرت داشتن در زبان فارسی. آر که به صورت عار نیز قابل تسطیر است، در زبان بهاری به معنی نام و ننگ داشتن است که با جمع واره صاحب یا موصوف بودن به کلمه پیشوند است.
- آر وارهِ.
- غیرت داره.
- آر وارهِ.