آسوده

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آسودِه/

صفت مفعولی[ویرایش]

آسوده

  1. بدون غم و درد؛ دارای آسایش. رها و آزاد و فارغ.
  2. خستگی در کرده. آرام گرفته، فارغ. خوش، شادمان. تنبل، بیکاره. بی‌رنج، بی‌تعب. بهره‌مند.

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین