آسوده‌خاطر

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آسوده/خاطِر/

صفت مرکب[ویرایش]

آسوده‌خاطر

  1. (مجاز): آنکه دل نگرانی و درد و غم ندارد؛ فارغ از اضطراب و غم. آسوده دل، فارق البال.

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن