آفت
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- عربی
آوایش[ویرایش]
- /آفَت/
اسم[ویرایش]
آفت
- آنچه سبب فساد، تباهی، خرابی، زیان، بیماری، و مانند آنها می‌شود؛ بلا و سختی. آسیب. مفردِ آفات.
- (پزشکی): ضایعه کوچک و دردناک به رنگ قرمز یا سفید در دهان که احتمالا ناشی از عفونت قارچی است.
صفت[ویرایش]
- (گفتگو): هوشیار و زیرک در جهت خوبی یا بدی.
- (گفتگو): بسیار زیبا و عشوه‌گر.
واژه‌های مشتق شده[ویرایش]
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین