آفریننده

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آفَرینَندِه/

اسم مرکب[ویرایش]

آفریننده

  1. انکه می‌آفریند و به چیزی که نبوده، هستی می‌بخشد؛ پدید آورنده از عدم.‌ آفریدگار.

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین