آلفته

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آلُفتِه/

صفت مفعولی[ویرایش]

آلفته

  1. دارای شور و هیجان. آشفته، پریشان. آلفتن.
    الفت پیران آشفته را با جوانان آلفته بعینها صحبت سنگ و سبوست.‌«قائم‌مقام‌فراهانی»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین