اخترشناسی

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /اَختَر/شِناسی/

اسم مرکب[ویرایش]

اختر شناسی

  1. (نجوم): دانش بررسی گیتی و جسم‌های آسمانی که بویژه با مکان، ابعاد، توزیع، جنبش، ترکیب شیمیایی، کارمایه و دگرگونی جسم‌ها و پدیده‌های آسمانی سروکار دارد؛ نجوم.

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

Axtarsenâsi, from axtar "star," → astron + -šenâsi "knowledge" from šenâxtan

  1. "to know, to discern."

Abbreviations and symbols

Transliteration of Persian characters

واژه‌های وابسته[ویرایش]

اخترشناختی، اخترشناسی استرکهکشانی، اخترشناسی پرتوها‌ی گاما، اخترشناسی فروسرخ، اخترشناسیک، باستان‌اخترشناسی، بالون-اخترشناسی، زیست‌اخترشناسی، ستاره شناسی

منابع[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]