اخترشناسی
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /اَختَر/شِناسی/
اسم مرکب[ویرایش]
اختر شناسی
- (نجوم): دانش بررسی گیتی و جسمهای آسمانی که بویژه با مکان، ابعاد، توزیع، جنبش، ترکیب شیمیایی، کارمایه و دگرگونی جسمها و پدیدههای آسمانی سروکار دارد؛ نجوم.
––––
برگردانها[ویرایش]
ترجمهها
|
ریشهشناسی[ویرایش]
Axtarsenâsi, from axtar "star," → astron + -šenâsi "knowledge" from šenâxtan
- "to know, to discern."
Transliteration of Persian characters
واژههای وابسته[ویرایش]
اخترشناختی، اخترشناسی استرکهکشانی، اخترشناسی پرتوهای گاما، اخترشناسی فروسرخ، اخترشناسیک، باستاناخترشناسی، بالون-اخترشناسی، زیستاخترشناسی، ستاره شناسی
منابع[ویرایش]
- حیدری ملایری، م. فرهنگ ریشه شناختی اخترشناسی و اخترفیزیک، ۲۰۰۵
پیوند به بیرون[ویرایش]
- الفبای لاتین فارسی: exterşınasi / exterşınasī
- Unipers: axtaršenâsi