اُ تو/تُ
پهلوی: astodān
اُستو (استخوان) + دان (پسوند مکان)
- محوطهای روباز، محصور، و معمولاً مرتفع در خارج شهر که زردشتیان استخوانهای درگذشتگان خود را پس از متلاشی شدنِ جسد، در آن قرار میدادند؛ آرامگاه و مقبرۀ زردشتیان؛ ستودان، استخواندان؛ دخمه؛ گورستان.
