اسفند
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- نیاهندوایرانی
آوایش[ویرایش]
- /اِسفَند/
اسم خاص[ویرایش]
اسفند
- اسفند ماه دوازدهمین ماه از سال شمسی.
- یکی از امشاسپندان، نماد بردباری و نگاهبان زمین.
- گیاهی است با گلهای ریز سفیدرنگ و دانههای سیاه که دانههای سیاه آن را برای دفعِ چشم زخم، روی آتش میریزند.
جستارهای وابسته[ویرایش]
––––
برگردانها[ویرایش]
ترجمه
|