اسپ

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

  • پارسی باستان

آوایش[ویرایش]

  • /اَسپ/

اسم[ویرایش]

اسپ

  1. اسب، فرس.
  2. یکی از مهره‌های شطرنج.
  3. گویش اسب در زبان پهلوی، باره.
  4. از اسامی مشترک زبان اوستایی، سکایی سده هفتم پیش از میلاد.

مثال[ویرایش]

  1. اسپ و فرزین نهادن مات کردن، مغلوب کردن (در شطرنج).
  2. جزو دوم بسیاری از نام‌های کهن ایرانی: گشتاسپ، لهراسپ، جاماسپ و غیره.

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]