اسیر
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- عربی
آوایش[ویرایش]
- /اَسِیر/
صفت[ویرایش]
اسیر
- آنکه در دست دشمن گرفتار است، یا توانایی رها شدن از موقعیت نامطلوب و نامناسبی که در آن است، ندارد. جمع: اسراء، اسیران
- اسیر در زبان معیار باستان به دو بخش اَ - سیر قابل تجزیه است، و به معنی پایین کشیدن تلویحاً پایین کشیدن شلوار است.
مترادفها[ویرایش]
برگردانها[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس