الو
فارسی[ویرایش]
(اَ لُ)
ریشه‌شناسی ١[ویرایش]
اسم[ویرایش]
- لفظی است که در شروع برقراری ارتباط تلفنی گفته می‌شود.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
ریشه‌شناسی ٢[ویرایش]
فرم گویشی از قدیمیتر آلاوه، برای بیشتر به آن بنگرید.
اسم[ویرایش]
- شعلة آتش، زبانة آتش.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
اَلو :(alw) در گویش گنابادی به آلوچه گویند. اَلُو :(alow) در گویش گنابادی یعنی آتش
برگردان‌ها[ویرایش]
- ایتالیایی
- pronto
- انگلیسی
- flame