اما
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- عربی
آوایش[ویرایش]
- اَمّا/
حرف[ویرایش]
امّا
- برای برابر نشان دادن دو یا چند چیز یا گزینش از دو یا چند چیز می‌آید؛چه، خواه
- تفصیل و تأکید را رساند، ولی، ولیک، ولیکن؛ اَمّا تو کار آوردن بهانه آوردن، ایراد گرفتن.
ریشه شناسی۲[ویرایش]
اِما
ریشه شناسی۳[ویرایش]
اُمّا
- (گفتگو): اُمّا شدن، اُمّا کردن.
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن