اهل
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- عربی
اسم[ویرایش]
اهل
- جمع اهالی؛ آنکه در جایی زاده شده یا سکونت دارد.
- مردمی که در یک جا ساکن باشند.
- خانواده.
صفت[ویرایش]
- شایسته، سزاوار.
- نجیب، اصیل.
- آن که در جایی زاده شده.
- خواستار، وابسته یا معتاد به چیزی.
- آن که دارنده خصوصیتی.
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن