اوستا
فارسی[ویرایش]
گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
 |
ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ اوستا دارد |
آوایش[ویرایش]
- /اَوِستا/
اسم[ویرایش]
اوستا
- کتاب دینی پیروان زرتشت که شامل پنج بخش می‌باشد؛ گاثاها، یسنا، ویسپَرد، وَندیداد، یشتا.[۱] قدیم‌ترین بخش‌های اوستا در آغاز شفاهاً سینه به سینه و نسل به نسل بواسطه آثروانان منتقل می‌شد.
- اَوِستا ممکن است تصحیف شده استاد باشد؛ و تلفظ کهن آن احتمالا اوسدا بوده است؛ در ضمن در کتاب اوستا خبری از کلمه مُغ و مجوس مُبَلّغان کیش زرتشت نیست.
- واژه اوستا معادل ابجد 468 تعداد حروف 5 تلفظ 'avestā نقش دستوری اسم ترکیب (اسم) [پهلوی: avistāk, apastā(k)] ‹اوستاک، اویستا، ابستا، وستا، استا› مختصات (اَ وِ) (اِ.) آواشناسی 'avestA الگوی تکیه WWS شمارگان هجا 3 منبع واژه‌نامه آزاد فرهنگ لغت معین
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
- نویسه انگلیسی
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- تاریخ ماد: ISBN 964-445-106-6