اوغور

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • بهاری

آوایش[ویرایش]

  • /اِوغُر/

اسم[ویرایش]

اوغور

  1. کجا، در گویش بهاری هنگامی صرف می‌گردد که آشنایی شال و کلاه کرده ناشناس و با شتاب از کنارت عبور نماید.
    اِوغور ممکن است صفت اویغورهای چینی یا مغولی باشد؛ با این فرض که نباید تصور نمود این اصطلاح از ایشان بجا مانده بلکه برعکس صفت یا عنوانی بوده از فرهنگ آذرگشسپی به ایشان داده است.

مترادف‌ها[ویرایش]

––––

برگردان‌ها[ویرایش]