ایچ
فارسی[ویرایش]
ریشهشناسی[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /اِیچ/
اسم[ویرایش]
ایچ
- در گویش گنابادی یعنی فریادی که هنگام درد و یا شکنجه از انسان خارج میشود. آخ و واخ.
قید[ویرایش]
- هیچ.
- فراوان شنید ایچ پاسخ نداد/ دلش خیره بینیم و سر پر ز باد «فردوسی»
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس/ شاهنامه
زبان دیگر[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- بهاری
اسم[ویرایش]
اِیچ