باجه

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه باجه[ویرایش]

  • نیاهندوایرانی

آوایش[ویرایش]

  • /باجهِ/

اسم[ویرایش]

باجه

  1. بخش کوچکی از یک اداره، یا اتاقکی که به کاری اختصاص یافته، یا در آن خدمات ویژه‌ای را انجام می‌دهند، گیشه.
  2. جایگاه مخصوص فروش بلیط، و یا دادن پول در بانک و پاکت‌های سفارشی در پست خانه و غیره.
  3. دریچه، روزنه بزرگ.

زبان دیگر[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • بهاری

اسم[ویرایش]

  1. (باجِه): منسوب به باج؛ وسیله باج‌خواهی کسی یا کسانی شدن، خواهر.
  2. (باجهَ): سوراخ، بویژه سوراخ ایجاد شده طبیعی یا ساختگی روی دیوار.

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین
  • فرهنگ بزرگ سخن