برادر

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • پهلوی

آوایش[ویرایش]

  • /بَرادَر/

اسم[ویرایش]

برادر

  1. پسر یا مردی که با شخصی دیگر از طرف پدر و مادر (یا یکی از آن دو) مشترک باشد..[۱]
    کسی کاو برادر فروشد به خاک/ سزد گر نخوانندش از آب پاک «فردوسی»

واژه‌های مشتق شده[ویرایش]


برگردان‌ها[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

  1. از پارسی کهن و واژه brātā و آن از زبان نیا هند و اروپایی و واژه #bʰréh₂tēr.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن/ شاهنامه