بستار

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

(بِ)

ریشه‌شناسی[ویرایش]

از فارسی میانه wastār «سرسخت، خودرای».

صفت[ویرایش]

  1. سست، نااستوار.

اسم[ویرایش]

  1. گرفتار، گرو.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین

توضیح[ویرایش]

این واژه در فرهنگ پهلوی مک‌کنزی معادل وستار فارسی میانه نهاده شده و به نظر می رسد در لغتنامه‌های فارسی غلط معنی شده باشد.

برگردان‌ها[ویرایش]

انگلیسی
closure