بستار
فارسی[ویرایش]
(بِ)
ریشهشناسی[ویرایش]
از فارسی میانه wastār «سرسخت، خودرای».
صفت[ویرایش]
- سست، نااستوار.
اسم[ویرایش]
- گرفتار، گرو.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
توضیح[ویرایش]
این واژه در فرهنگ پهلوی مککنزی معادل وستار فارسی میانه نهاده شده و به نظر می رسد در لغتنامههای فارسی غلط معنی شده باشد.
برگردانها[ویرایش]
- انگلیسی
- closure