ت

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه شناسی[ویرایش]

  • نیاهندوایرانی

آوایش[ویرایش]

  • [تِ]

اسم[ویرایش]

ت

  1. چهارمین حرف از الفبای فارسی، در حساب ابجد نماینده عدد ۴۰۰ است.
  2. تُ :(to) در گویش گنابادی یعنی تو ، شما ، دوم شخص مفرد‌.

ضمیر[ویرایش]

  1. ضمیر متصل شخصی، دوم شخص مفرد. و آن بر دو گونه‌است: الف - اضافی: کتابت. ب - مفعولی: گفتمت.

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین