تحریم
(تَ)
فارسی[ویرایش]
ریشهشناسی[ویرایش]
مصدر متعدی[ویرایش]
- حرام کردن، ناروا شمردن.
(اِم
صفت[ویرایش]
- قطع یا محدود کردن مناسبات تجارتی و سیاسی به عنوان اقدام تنبیهی توسط یک یا چند دولت علیه کشوری که قوانین بین المللی را نقض کردهاست: تحریم اقتصادی، تحریم سیاسی، تحریم تسلیحاتی و مانند آن.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
تحريم را هم ببینید.
اسم[ویرایش]
- تحریم
- حرام کردن
- مجازات، یا اقدام محدودکنندهٔ اجبارآور، به منظور اطمینان از انطباق با قانون؛ به خصوص آنکه توسط چندین کشور، و یا توسط یک سازمان بینالمللی تصویب شدهباشد.
آوایش[ویرایش]
- [tæhɾim]، /تَحریم/
برگردانها[ویرایش]
- ایتالیایی
اسم[ویرایش]
- انگلیسی
- prohibition