تلفن همراه
فارسی[ویرایش]
ریشه شناسی[ویرایش]
- ایرانی
آوایش[ویرایش]
- [تِلفُن/همراه]
اسم مرکب[ویرایش]
تلفن همراه
- تلفن سیار، دستگاه ارتباطی که بوسیله شماره مانند تلفن ولی بدون سیم رابطه برقرار می‌نماید.
- نک موبایل.
فرانسوی از فنلاندی[ویرایش]
- انگ
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین