ثنویت

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • عربی

آوایش[ویرایش]

  • /ثَنَویَُت/

مصدر[ویرایش]

ثنویت

  1. (ادیان): دوگانگی، دوگانه پرستی. ثنویه، دوگانه پرستان.
    اعتقاد به منشاء نیک و بد، دوآلیسم.

مترادف‌ها[ویرایش]

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین