جفت
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- پهلوی
آوایش[ویرایش]
- /جُفت/
اسم[ویرایش]
جفت
- واحد شمارش آنچه به صورت دوتایی بکار میرود، مقابل لنگه.
- دو تا از یک چیزی، زوج، دوگانه، مقابل طاق، همتا.
- هر کدام از نر و ماده، همسر، شریک زندگی، زن و شوهر.
- عضوی عروقی که در هنگام بارداری، از طریق بند ناف مواد لازم را به جنین رسانده و مواد دفعی را میگیرد.
ریشه شناسی۲[ویرایش]
جَفت
- نک چفت، جفته، چفته.
زبان دیگر[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- سریانی
- همرا، همدم، همتا، همانند.
––––
برگردانها[ویرایش]
ترجمهها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن