حساب

از ویکی‌واژه

(حِ)

فارسی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

مصدر متعدی[ویرایش]

  1. شماره کردن.

(اِم

صفت[ویرایش]

  1. شماره، اندازه.

اسم[ویرایش]

  1. دانش ریاضی.
  2. تخمین، برآورد.
  3. بدهی، قرض. ؛~ ِ کار خود را کردن متوجه خطر یا دشواری کار شدن. ؛~ ِ کار دست کسی بودن هوشیار بودن.
  4. در زبان اوستایی واژه *هَئِثَ haisa به معنای ترس هراس بیم دلهره واهمه است که در ترکیب حساب بُردن ( هیث آب=پسوند سازگاری ) از آن فایده برده اند مثلن میگویند روزگاری بچه ها از پدر خویش حساب میبردند. بدینسان روشن میشود که هساب=منطق ، حساب=شمارش ، هثاب=واهمه. *پیرس: فرهنگ واژگان اوستایی - شادروان احسان بهرامی - فریدون جُنیدی

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین

برگردان‌ها[ویرایش]

ایتالیایی

اسم[ویرایش]

aritmetica

calcolo

conto

اسم[ویرایش]

bilancio

انگلیسی
tally