حسن

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه شناسی[ویرایش]

  • نیاهندوایرانی

آوایش[ویرایش]

  • [حَ/سَن]

قید[ویرایش]

حسن

  1. حسن با عنوان اسمی شناخته می‌شود ولی مفهوم باستانی آن یک اشاره یا تأکید است.
    ساختار واژه از یک نشان و یک کلمه حَ- سَن تشکیل شده است و حرف حَ علامت مثبت آری یا بله است و سَن به معنی تو یا شما است و در نتیجه مفهوم کلی کلمه حسن بله شما است.
  2. حُسن، جمال، زیبایی.

ریشه‌شناسی۲[ویرایش]

  • عربی

صفت[ویرایش]

  1. زیبایی، نیکویی، خوبی.
  2. نیکو، جمیل.
  3. جمع: حِسان.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین

––––

برگردان‌ها[ویرایش]