خدنگ

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • نیاهندوایرانی

آوایش[ویرایش]

  • /خَد/اَنگ/

اسم[ویرایش]

خدنگ

  1. (گیاهی): درختی است با چوبی بسیار سخت و محکم که از آن نیزه و تیر و زین اسب درست کنند.
  2. (جانوری): جونده‌ای از راسته سنجاب‌سانان که هنگام خطر بسیار سریع اما مستقیم به طرف درختی می‌گریزد.
    تلفظ باستانی کلمه «خط‌اَنگ» بوده، یعنی مسیر مستقیم یا خط مستقیم را طی کردن، بدین منوال تیر وقتی از کمان رها می‌گردد مستقیم به حرکت درمی‌آید‌.

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین