خدیو

از ویکی‌واژه

(خَ)

فارسی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

اسم[ویرایش]

  1. ارباب، پادشاه. خادم
    ز هرّای درندگان چنگ دیو ..... شده‌ سست از خشم گیهان خدیو

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین
  • محمود جعفری دهقی، امیر عمادالدین صدری (پاییز و زمستان ۱۳۹۰)، «وام‌واژه‌های بلخی در پارسی نو»، زبان‌شناخت، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، سال دوم، شمارهٔ دوم، ص ۳

برگردان‌ها[ویرایش]

انگلیسی
khedive
بلخی
χοαδηο (xoadēo)