خش
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /خُش/
اسم[ویرایش]
خُش
- مخفف خوش. خوش بودن، خوش زندگی کردن.
اسم[ویرایش]
خَش
- خط افتادن روی سطح صاف. خاشه، ریزه.
- مادر زن. مادر شوهر.
اسم[ویرایش]
خِش
- مترادف خوش در برخی از گویش‌ها و لهجه‌های محلی ایران.
واژه‌های مشتق شده[ویرایش]
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس