خلافت

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

  • نیاهندوایرانی

آوایش[ویرایش]

[خلاف/عت]

قید[ویرایش]

خلافت

  1. این اصطلاح ممکن است به لحاظ ریشه مفهومی هیچگونه قرابتی با خلیفه نداشته باشد و خلافت یعنی انسان خلاف‌کار٬ آدم عوضی به مفهوم باستانی آن.
    واژه مزبور از دو کلمه خلاف- عت شکل گرفته خلاف یعنی دروغ٬ دشمن راستی و عت به معنی آدم بوده است. در کل خلافت به آدم متقلب اطلاق می‌شده است. شاید افرادی مانند معاویه با تزویر و ریا بنام دین امپرتوری جدید درست کرد این لقب تحقیرآمیز را گرفت بدون اینکه پی به معنی آن برده باشد.

ریشه شناسی ۲[ویرایش]

  • عربی

صفت[ویرایش]

خلافة (اِم'

  1. خلیفگی، جانشینی پیغمبر.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین

––––

برگردان‌ها[ویرایش]