خوسیدن

فارسی

ریشه شناسی

• ایرانی

آوایش

• [خُوسیدَن]

فعل

خوسیدن

1. (دشتی): خوابیدن. خسبیدن. ومضارع خوسید (می‌خُوسد/می‌خُوسه) است.

مثال

1. (گذشته): احمد خوسیده. (احمد خوابیده است)
2. (مضارع): هر شو ساعت نه و نیم می‌خوسم. (هر شب ساعت نه و نیم می‌خوابم)
3. (امر): بخوس تا خسّه نشی. (بخواب تا خسته نشوی)

فعل‌ها
بن واژه			خوسیدن
بن ماضی			خوسید
بن مضارع			خوس
شخص		مفرد			جمع
		اول شخص	دوم شخص	سوم شخص	اول شخص	دوم شخص	سوم شخص
گذشته		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	خوسیدم	خوسیدی	خوسید	خوسیدیم	خوسیدید	خوسیدند
	استمراری	می‌خوسیدم	می‌خوسیدی	می‌خوسید	می‌خوسیدیم	می‌خوسیدید	می‌خوسیدند
	کامل	خوسیده بودم	خوسیده بودی	خوسیده بود	خوسیده بودیم	خوسیده بودید	خوسیده بودند
	التزامی	خوسیده باشم	خوسیده باشی	خوسیده باشد	خوسیده باشیم	خوسیده باشید	خوسیده باشند
	مستمر	داشتم می‌خوسیدم	داشتی می‌خوسیدی	داشت می‌خوسید	داشتیم می‌خوسیدیم	داشتید می‌خوسیدید	داشتند می‌خوسیدند
حال		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	خوسم	خوسی	خوسد	خوسیم	خوسید	خوسند
	استمراری	می‌خوسم	می‌خوسی	می‌خوسد	می‌خوسیم	می‌خوسید	می‌خوسند
	کامل	خوسیده‌ام	خوسیده‌ای	خوسیده/خوسیده‌است	خوسیده‌ایم	خوسیده‌اید	خوسیده‌اند
	ملموس	دارم می‌خوسم	داری می‌خوسی	دارد می‌خوسد	داریم می‌خوسیم	دارید می‌خوسید	دارند می‌خوسند
	التزامی	بخوسم	بخوسی	بخوسد	بخوسیم	بخوسید	بخوسند
آینده	-	من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
		خواهم خوسید	خواهی خوسید	خواهد خوسید	خواهیم خوسید	خواهید خوسید	خواهند خوسید
دستوری		-	تو	-		شما	-
	امر		بخوس			بخوسید
	نهی		نخوس			نخوسید