خوشحال

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /خوش/حال/

صفت[ویرایش]

خوشحال

  1. دارای وضع روانی خوب و سرشار از نشاط؛ شاد، مسرور. مقابل بدحال.
    خوشحال از دو کلمه خوش - حال شکل گرفته و حالت شادمانی فرد یا افراد است.

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن