درودن
فارسی[ویرایش]
ریشه شناسی[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- [دُ دَ]
مصدرمتعدی[ویرایش]
درودن
- درو کردن، بریدن گیاهان با داس.
فعل[ویرایش]
- کنش درو کردن و حاصل برداشتن محصول.
- مگوی آنچه طاقت نداری شنود / كه جو كشته گندم نخواهی درود'. «سعدی»
جستارهای وابسته[ویرایش]
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
|