دستی

از ویکی‌واژه

(دَ)

فارسی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

(ص نسب.)

  1. دستیج:
  2. منسوب به دست، مربوط به دست.
  3. ظرفی که با دست می‌توان برداشت و استفاده کرد.
  4. دستینه، دست برنجن. دستی و پشت دستی: در جایی که مخاطب را در صفتی و منقبتی ممتاز یابند گویند و مراد آن است که پیش تو پشت دست بر زمین گذاشتیم (بدین وسیله غایت عجز خود را نمایند)

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین

برگردان‌ها[ویرایش]

ایتالیایی

صفت[ویرایش]

portatile a mano

manuale

صفت[ویرایش]

artigiano

انگلیسی
portable