دهان

از ویکی‌واژه

(دَ)

فارسی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

اسم[ویرایش]

  1. دهن: قسمت مقدم و فوقانی لولة گوارشی که توسط لب‌ها به خارج باز می‌شود و در آن اندام‌های مختلف مانند دندان‌ها و زبان و غیره وجود دارد. غذا داخل آن می‌شود و پس از جویده شدن به وسیلة لولة مخصوصی وارد معده می‌گردد و همچنین صوت از آن خارج می‌شود. ؛~خود را آب کشیدن کنایه از: استغفار کردن.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین

(دَ هّ)

ریشه‌شناسی[ویرایش]

صفت[ویرایش]

  1. روغن فروش.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین

اسم[ویرایش]

  1. دهان

برگردان‌ها[ویرایش]

ایتالیایی

اسم[ویرایش]

bocca

انگلیسی
throat