راستی

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /راستی/

اسم مصدر[ویرایش]

راستی

  1. درستی، حقیقت، صداقت.
    که او را بجز راستی پیشه نیست.....ز بد بر دلش راه اندیشه نیست (شاهنامه)

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین