روزه

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]

ریشه شناسی[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • [روزِه]

اسم[ویرایش]

روزه

  1. (ادیان): عبادتی به‌صورت خوداری و پرهیز از خوردن و آشامیدن و باطل کننده‌های دیگر در زمانی معین.
  2. (ادیان): یکی از شعائر مذهبی است و آن خودداری از آشامیدن و خوردن سایر مبطلات مربوط به آن است از اذان صبح تا اذان مغرب.
    روزه یک عادت بشری بوده و از دورانی که بشر خودش را شناخته وجود داشته و حداقل دو مفهوم معنوی و فلسفی برای آن قائل شده‌اند. ظاهرا در دین اسلام جنبه معنوی آن بر جنبه فلسفی آن چربیده است. ایرانیان کهن بانی نماز و روزه را به شهرسپ پیرمراد و وزیر خردمند تهمورث نسبت داده‌اند.
    چنان بر دل هر کسی بود دوست ..... نماز شب و روزه آیین اوست
  3. روزه در دیگر زبان‌ها و لهجه‌های ایرانی به شکل صیام، عُروج مصطلح شده و جملگی حاکی از یک ماه امساک از خوردن و آشامیدن در ماه مبارک رمضان است.

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین
  • فرهنگ بزرگ سخن