زمان

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • پهلوی

آوایش[ویرایش]

  • /زَمان/

اسم[ویرایش]

زمان

  1. جریانی پیوسته، غیر انقطاع، رونده و بی آغاز و بی انجام که در طی آن، حوادثی برگشت ناپذیر از گذشته به حال تا آینده رخ می‌دهد. مقطعی از این جریان.
    زمان مانند زبان ممکن است از دو بخش زَ - مان شکل گرفته باشد؛ یا بصورت زم - آن نیز در زبان معیار باستان قابل تجزیه باشد.
  2. وقت، مهلت، هنگام؛ دور، عهد؛ مدت، فصل.
  3. زمان گرینویچ: مرجع مقایسه‌ای زمان مناطق مختلف کره‌زمین بر مبنای نصف‌النهار گرینویچ که در حمل و نقل بین‌المللی و پرواز هواپیماها بکار میرود و ۵/۳ ساعت عقب‌تر از زمان در تهران است.

ریشه شناسی۲[ویرایش]

  1. از فارسی میانه zamān.در پارتی zamān یا žamānak و ارمنی باستان žamanak بوده است.

زبان دیگر[ویرایش]

  1. زبان.

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن
  • فرهنگ لغت معین