زیبیدن

فارسی

مصدر

• /زیبیدَنْ/ زیب + ـدن

1. فرایند آراستن یا پیراستن به منظور خوش نمایی:

   زیبیدن یکی از کارهای روزانه یه بانو است.

فعل

زیبیدن

• /زیبیدَنْ/

1. چیزی را برای خوش‌نما شدن آراستن یا پیراستن؛ زیبا کردن:

   مادر هه دخترش را با یه تاج‌گل زیبید.

   بانوان همواره پیش از حضور در مهمانی خودشان را می‌زیبند.

فعل‌ها
بن واژه			زیریدن
بن ماضی			زیبید
بن مضارع			زیب
شخص		مفرد			جمع
		اول شخص	دوم شخص	سوم شخص	اول شخص	دوم شخص	سوم شخص
گذشته		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	زیبیدم	زیبیدی	زیبید	زیبیدیم	زیبیدید	زیبیدند
	استمراری	می‌زیبیدم	می‌زیبیدی	می‌زیبید	می‌زیبیدیم	می‌زیبیدید	می‌زیبیدند
	کامل	زیبیده بودم	زیبیده بودی	زیبیده بود	زیبیده بودیم	زیبیده بودید	زیبیده بودند
	التزامی	زیبیده باشم	زیبیده باشی	زیبیده باشد	زیبیده باشیم	زیبیده باشید	زیبیده باشند
	مستمر	داشتم می‌زیبیدم	داشتی می‌زیبیدی	داشت می‌زیبید	داشتیم می‌زیبیدیم	داشتید می‌زیبیدید	داشتند می‌زیبیدند
حال		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	زیبم	زیبی	زیبد	زیبیم	زیبید	زیبند
	استمراری	می‌زیبم	می‌زیبی	می‌زیبد	می‌زیبیم	می‌زیبید	می‌زیبند
	کامل	زیبیده‌ام	زیبیده‌ای	زیبیده/زیبیده‌است	زیبیده‌ایم	زیبیده‌اید	زیبیده‌اند
	ملموس	دارم می‌زیبم	داری می‌زیبی	دارد می‌زیبد	داریم می‌زیبیم	دارید می‌زیبید	دارند می‌زیبند
	التزامی	بزیبم	بزیبی	بزیبد	بزیبیم	بزیبید	بزیبند
آینده	-	من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
		خواهم زیبید	خواهی زیبید	خواهد زیبید	خواهیم زیبید	خواهید زیبید	خواهند زیبید
دستوری		-	تو	-		شما	-
	امر		بزیب			بزیبید
	نهی		نزیب			نزیبید

برگردان

ظاهر چیزی را بهتر کردن

• انگلیسی: beautify (en)