سبک

از ویکی‌واژه

(سَ بْ)

فارسی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

اسم[ویرایش]

  1. طرز، شیوه.
  2. روشی خاص که هنرمند ادراک و احساس خود را بیان می‌کند.
  3. سَبُک: در پهلوی سپک sapuk در بیت زیر قید است به معنی چُست و چالاک ، تند ، شتابان بکار رفته است . . ( ( هرانچ از گل آمد چو بشناختند سبک ، خشت را ، کالبد ساختند ) ) ( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، 1385، ص 267. )

مصدر متعدی[ویرایش]

  1. فلز ذوب شده را در قالب ریختن.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین

(سَ بُ)

صفت[ویرایش]

  1. کم وزن.
  2. چست، چالاک.
  3. شخص بی وقار.
  4. مجرد.

قید[ویرایش]

  1. زود، بی درنگ.
  2. سبکبال، بی غم.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین

صفت[ویرایش]

===آوایش===: سَبُک

برگردان‌ها[ویرایش]

ایتالیایی

صفت[ویرایش]

leggero

اسم[ویرایش]

stile

انگلیسی
way