سروش

از ویکی‌واژه
نجات خسروپرویز توسط سروش

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • پهلوی

آوایش[ویرایش]

  • /سُروش/

اسم[ویرایش]

سروش

  1. فرشته، ایزد، وحی، الهام، آواز خوش و نغمه. سامان.
  2. نام روز هفدهم از هر ماه شمسی.
  3. در آیین زردشتی، نماد فرمانبرداری از اهورامزدا که به امر حساب و کتاب در روز رستاخیز می‌پردازد.
  4. در شاهنامه پس از اسامی کیومرث، سیامک و آهرمن نام سروش آمده به عبارتی او چهارمین موجود شناخته شده در شاهنامه است[۱].

مترادف[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

  1. سُرُش: در زبان آذری پرسیدن، جستجو کردن یا خبر آوردن است، همان نقشی که سروش در داستان کیومرث انجام می‌دهد.

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]