سهیل

از ویکی‌واژه

(سُ هِ)

فارسی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

/* فارسی /*

اسم[ویرایش]

  1. بَرَک ؛ ستاره‌ای از قدر اول در نیم کرة جنوبی آسمان در صورت فلکی «کشتی» یا «سفینه» که در آخر فصل گرما طلوع می‌کند و میوه‌ها در آن وقت می‌رسند، و چون در یمن کاملاً مشهود است، آن را سهیل یمن یا سهیل یمانی خوانند.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین
  1. نام ستاره ای پرنور است.

ستاره ای است روشن در جانب جنوب که آن را پرک گویند.