سپر
فارسی[ویرایش]
ریشه‌شناسی[ویرایش]
- پهلوی
آوایش[ویرایش]
- [سِه/ پَر]
اسم[ویرایش]
- ابزاری جنگی از جنس فلز یا چرم که برای سالم ماندن از ضربات شمشیر و نیزه از آن استفاده می‌کردند.
- ~ بلای کسی شدن کنایه از: خطر یا دشواری مربوط به او را پذیرفتن.
- به کاموس بر تیر باران گرفت ..... کمان را چو ابر بهاران گرفت
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین